In de vorige jaargang van dit tijdschrift heb ik twee artikelen gepubliceerd over de wijsgerige theologie van de zogenaamde Utrechtse school. Daarop is gereageerd door respectievelijk M. Sarot, G. van den Brink en V. Brümmer. Er zijn drie punten waarop ik de discussie graag kort wil voortzetten: logische consistentie en conceptuele coherentie als norm voor het geloof, het verfijnde realisme, en de eigen aard van de theologie in vergelijking met het concrete geloven. In feite gaat het daarbij steeds om de (...) eigen aard van het geloof. Daarin ligt ook de reden ruimte te vragen voor deze reactie. Het lijkt mij van bijzonder belang voor de theologie dat het concrete geloven op de juiste manier wordt verstaan. Alleen dan kan de theologie dit geloof werkelijk dienen. Dat geldt tegenover het gevaar van versubjectivering van het geloof evenzeer als tegenover dat van verintellectualisering. (shrink)

In het boek Exodus, hoofdstuk 3, wordt verteld hoe God aan Mozes verschijnt in een brandende braambos. De HEER heeft het lijden van Israel in Egypte gezien en wil hen daaruit bevrijden. Daartoe wordt Mozes naar de farao gestuurd om tegen hem te zeggen dat hij Israel moet laten gaan. Met die boodschap moet Mozes eerst naar Israel zelf. Vandaar zijn vraag: wat zullen zij zeggen? Zullen zij mij geloven, als ik zeg dat ik gestuurd ben door de God van (...) hun vader, van Abraham, Isaak en Jakob? Zullen zij niet vragen: wie is die God? Hoe is zijn naam? In antwoord daarop spreekt God de bekende woorden: ‘Ik ben die Ik ben.’ Mozes moet tot de Israelieten zeggen: ‘Ik ben heeft mij tot u gezonden.’ En verder: ‘De HEER, de God van uw vaderen, de God van Abraham, de God van Isaak en de God van Jakob, heeft mij tot u gezonden. Dit is mijn naam voor eeuwig en zo wil Ik aangeroepen worden van geslacht tot geslacht.’. (shrink)

Een van de kenmerken van de wijsgerige theologie zoals die in de Utrechtse school wordt beoefend, is de nadruk op een persoonlijk Godsbegrip. Daarom wordt voor de bijdragen gebundeld in Hoe is uw Naam? Opstellen over de eigenschappen van God geclaimd ‘dat over de eigenschappen van God niet op abstracte wijze wordt gespeculeerd, maar dat zij afgelezen worden uit het persoonlijk handelen van God jegens mens en wereld’. In het artikel ‘Conceptuele analyse en christelijk geloof. Over de wijsgerige theologie in (...) Utrecht’ heb ik geprobeerd aan te tonen dat deze claim slechts in beperkte mate wordt waar gemaakt. (shrink)

Het punt dat René Munnik in zijn reactie aan de orde stelt is van fundamentele betekenis. Is het wijsgerig geoorloofd geloof en filosofie zo met elkaar te verbinden als ik dat doe in ‘Kennis in reformatorisch wijsgerig perspectief’, mijn bijdrage aan de OU-cursus ‘Cultuurfilosofie vanuit levensbeschouwelijke perspectieven’? Is het niet beter de argumentatie ‘strikt wijsgerig’ te houden en de filosofie te beperken tot de ‘natuurlijke’ kennis in plaats van een op openbaring gebaseerd geloofsperspectief als uitgangspunt te nemen?1 Ik wil hierover (...) graag enkele opmerkingen maken, in de hoop dat daarmee ook mijn erkentelijkheid voor zijn kritische notities tot uitdrukking komt. (shrink)

Cicero's philosophical works are now exciting renewed interest, in part because he provides vital evidence of the views of the Greek philosophers of the Hellenistic age, and partly because of the light he casts on the intellectual life of first century Rome. This edition uses the 1997 Clarendon text by the acclaimed translator P.G. Walsh.

Writing of Terence'sAndria(‘The Girl from Andros’) in 1952, Duckworth said: ‘In theAndriathe second love affair is unusual; Charinus’ love for a respectable girl whose virtue is still intact has been considered an anticipation of a more modern attitude towards love and sex. More frequently in Plautus and Terence the heroine, if of respectable parentage, has been violated before the opening of the drama (Aulularia, Adelphoe), or she is a foreigner, a courtesan, or a slave girl' (Duckworth (1952), p. 158). Perhaps (...) in 1993 it does not seem quite so ‘modern’ that Charinus is not only in love with a respectable virgin but wishes to marry her. (shrink)

The text of Euripides' Troades depends mainly upon the versions preserved in two manuscripts, viz. Palatinus 287 and Vaticanus 909 . Both these manuscripts are well known and have been several times collated. Their importance in relation to one another and to the other existing manuscripts for the study of the text of Euripides in general has been frequently discussed and is no longer a subject of major controversy. The notes which follow are designed to put on record a number (...) of corrections to the readings ascribed to P and V for the Troades in the apparatus criticus of Prinz-Wecklein and later editors; and to correct and amplify the general descriptions of P and to call attention to certain difficulties in the current views of its relationship to Laurentianus xxxii. (shrink)

The following note is based upon a re-examination of the binding, the quire signatures, and the enumeration of the plays of Euripides in L first made at Florence in 1948 and checked in 1952. Its purpose is to suggest that conjectures are still current about L and the exemplar from which it was copied, which cannot be regarded as sufficiently supported by good evidence to justify their retention; and to attempt some further clarification of L's relationship with the MS. Palatinus (...) 287. (shrink)

This would be admirably clear and would give excellent sense, but it does entail the deletion of as an interpolation before Marshall is aware that is a word that is not likely to be used by an interpolator, but still feels able to propose its deletion and gives a detailed account of the way in which an interpolator might have approached the sentence. When one attempts to read the mind of an ancient scribe, all sorts of possibilities are opened up; (...) in this instance, it seems equally possible that a reader who, as Marshall suggests, was faced with … and was not able to understand the sentence because he failed to separate from and to see that was to be taken in the second clause, would have been inclined first at least to see whether sense could be obtained by separating from rather than to conjure up the word. (shrink)

as Denniston pointed out in his note on the passage, ‘is difficult’. Various suggestions have been made to explain it, from Kvicala's emendation on the analogy of Medea 923, to Parmentier's note, ‘la joue blanche ou claire, c'est-à-dire en sa fleur de jeunesse’; but none is altogether convincing or satisfactory. May one, then, advance the idea of retaining as the Oxford recension does, not on the ground of faute de mieux, but for the sake of the very striking image it (...) contains? How to Cite This Article. (shrink)

This selection of readings in ethics is divided into five parts: Classical and Medieval Intellectualist Thought; Dialectical Thought; American Naturalistic Thought; Analytic-Positivist Thought; Existentialist and Post-Existentialist Thought. An anthology such as this one is needed to balance the limited selections offered in the area of morality contained in the anthologies dealing with philosophy in general. For example Part II contains selections from Kant, Fichte, Hegel, Marx, and Engels. And Part III features James, Dewey, Edel, Hook, Romanell, and Dennes. It would (...) not be possible to include the majority of these authors' writings on ethics in an anthology dealing with philosophy generally. This anthology could best be used in introductory courses in ethics. Some of the introductions given to each of the five parts are good and the rest are adequate. At the end of each reading there are questions designed to guide the reading and discussion. This could have been omitted without any loss to the anthology. At the conclusion of each part there is a limited list of recommended readings. For the beginning student of ethical theory Approaches To Morality offers a quick but fairly inclusive view of the various ways in which some individuals have approached the philosophical problems inherent in a study of morality.--W. P. G. (shrink)